Over de Pyrenese herdershond
De geschiedenis van de Pyrenese herdershond is er een van veelzijdigheid en aanpassingsvermogen. Eeuwenlang werd hij ingezet als hoeder van kuddes en beschermer van het land, waarbij zijn type van dal tot dal verschilde. Maar toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, kreeg de Pyrenese herder plots een nieuwe taak. Hij werd gebruikt als wachthond en boodschapper, en zelfs ingezet om gewonden op te sporen. Dit liet zien dat de hond niet alleen geschikt was voor het leven op de boerderij, maar ook voor andere taken.
In de jaren 1921 tot 1925 werd de eerste rasstandaard opgesteld, die tot op de dag van vandaag weinig veranderd is. Het ras werd populairder en kreeg meer bekendheid, maar niet alle tradities konden het overleven. Vroeger werden de oren en staart van deze honden gecoupeerd, maar in veel landen is dit inmiddels verboden.
Tegenwoordig erkent de Fédération Cynologique Internationale (FCI) twee varianten van de Pyrenese herdershond: de langharige (à poil long) en de kortharige (à face rase). De Kortharige is een zeldzamere variant.
Beide varianten hebben hun eigen charme en eigenschappen, maar één ding hebben ze gemeen: hun veelzijdigheid en aanpassingsvermogen, dat zich door de eeuwen heen heeft bewezen.
Uiterlijke kenmerken van de Poil Long en Face Rase
Poil Long:
- Vacht: Zowel lang- als halflang-harig. Het gezicht is vrij van lange haren; op de schouders is de beharing geitachtig en op de kroep en dijen wollig.
- Kleuren: Variëren van zeer licht tot zeer donker fauve, van zeer licht tot zeer donkergrijs, zwart, harlekijn en gestroomd (bringé). Bij alle kleuren kunnen witte aftekeningen voorkomen.
- Afmetingen: De hoogte van de teven bedraagt 40 tot 46 cm en van de reuen 42 tot 48 cm. Zeer typische exemplaren mogen 2 cm groter zijn.
- Kenmerken: Bijzonder karakteristiek zijn de altijd attente uitdrukking, het slimme en ook wantrouwige voorkomen en de grote levendigheid.
Face Rase:
- Vacht: De beharing op het hoofd en de benen is kort en op het lichaam halflang.
- Kleuren: Zwart, harlekijn, gestroomd (bringé), fauve in verschillende tinten met of zonder menging van zwarte haren en soms witte aftekeningen. Grijze vachten zijn zeldzaam.
- Afmetingen: De hoogte van de teven bedraagt van 40 tot 52 cm en voor de reuen 40 tot 54 cm.
- Kenmerken: De honden van deze variëteit zijn over het algemeen wat minder temperamentvol, maar desondanks zeer levendig.
Wat kost een Pyrenese herdershond
De kosten voor een Pyrenese herdershond kunnen variëren, afhankelijk van verschillende factoren zoals de fokker, de stamboom van de ouders, de locatie en de beschikbaarheid van puppy's. Over het algemeen kun je verwachten dat de aanschafprijs van een Pyrenese herdershond ergens tussen de € 900 en de € 1.500 zal liggen.
Karakter van een Pyrenese herdershond
De Pyrenese herdershond is een hond met een uniek karakter. Hij is waakzaam en attent en altijd alert op zijn omgeving. Deze eigenschappen maken hem zeer geschikt als waakhond, want hij zal onmiddellijk reageren bij een mogelijke bedreiging. Bovendien is hij intelligent en heeft hij een zeer sobere en geharde uitstraling.
Hoewel hij levendig en onvermoeibaar is, kan de Pyrenese herdershond ook terughoudend en soms wantrouwend zijn naar vreemden. Dit is een eigenschap die hem zeer geschikt maakt als beschermer van het gezin en het territorium. Hij zal er alles aan doen om zijn gezin te beschermen en zal daarom graag en veel blaffen om zijn aanwezigheid kenbaar te maken.
De Pyrenese herdershond is een toegewijde hond en zal altijd loyaal zijn aan zijn gezin. Hij kan slecht tegen alleen zijn en heeft veel behoefte aan menselijk gezelschap. Het is daarom belangrijk om hem voldoende aandacht en beweging te geven en hem niet te lang alleen te laten.
Verzorging van een Pyrenese herdershond
De Pyreneese herdershond staat bekend om zijn gemakkelijke vachtverzorging. Het is een hond die niet vaak geborsteld hoeft te worden en kammen is zelfs overbodig. Het af en toe controleren van de vacht en het verwijderen van eventuele klitten is voldoende om de vacht in goede conditie te houden. Ook qua voeding zijn deze honden niet veeleisend. Ze zijn matige eters en stellen geen speciale eisen aan hun dieet.
De Pyrenese Herdershond is een gezond en robuust ras, maar zoals bij veel hondenrassen kunnen er toch gezondheidsproblemen voorkomen. Een van de meest voorkomende gezondheidsproblemen bij de Pyrenese Herdershond zijn erfelijke oogafwijkingen en heupdysplasie. Heupdysplasie is een afwijking aan de heupgewrichten die kan leiden tot mobiliteitsproblemen. Het is daarom van groot belang om de oogtesten en heupscores te bekijken voordat er wordt gefokt met deze honden.
De Pyreneese Herdershonden Club hecht veel waarde aan de gezondheid van de Pyreneese herdershond à poil long. Het is dan ook een belangrijk onderdeel van het verenigingsfokreglement van de rasvereniging. Om ervoor te zorgen dat er gezonde puppy's worden geboren, is het verplicht gesteld dat ouderdieren worden onderzocht op heupdysplasie.
Trainen en opvoeden van een Pyrenese herdershond
De Pyrenese Herder is een intelligent en gehoorzaam ras dat zich goed leent voor training en opvoeding. Vanwege hun waakzame en soms wantrouwende aard naar vreemden is het belangrijk om ze op jonge leeftijd goed te socialiseren. Dit houdt in dat de hond kennismaakt met verschillende mensen, dieren en situaties, zodat hij leert omgaan met nieuwe ervaringen.
Een belangrijk aspect van de opvoeding van de Pyrenese Herder is het creëren van een goede band tussen hond en baasje. Het zijn aanhankelijke honden die veel behoefte hebben aan gezelschap en aandacht. Door regelmatig samen te spelen, trainen en wandelen, wordt de band tussen hond en baasje versterkt en zal de hond zich sneller ontwikkelen.
Het trainen van de Pyrenese Herder vereist een geduldige en consequente aanpak. Ze zijn gevoelig voor de stem en lichaamstaal van hun baasje, dus een vriendelijke, maar duidelijke aanwijzingen en beloningen zijn effectief. Het gebruik van harde trainingstechnieken wordt niet aangeraden, omdat dit kan leiden tot angst en onzekerheid bij de hond.
Vanwege hun verleden als kuddebewaker, hebben Pyrenese Herders een sterk territoriaal instinct en kunnen ze soms eigenwijs zijn. Een goede begeleiding bij het leren omgaan met vreemden en het beheersen van hun territorium is belangrijk. Het is ook belangrijk om de hond te leren om alleen te zijn.