Cystinurie bij de hond

Cystinurie

Cystinurie

Cystinurie is een aandoening die wordt gekenmerkt door een verhoogde concentratie van cystine in de urine van honden. Cystine is een aminozuur dat normaal gesproken in kleine hoeveelheden in de urine aanwezig is. Een verhoogde concentratie van cystine kan leiden tot de vorming van cystinekristallen in de nieren, blaas en urineleiders, wat kan leiden tot blokkades en urineretentie.

De oorzaak van cystinurie bij honden is meestal een aangeboren afwijking van het aminozuurtransportsysteem in de nieren. Sommige rassen, zoals de Basset Hound, Duitse Dog, Newfoundlander en Cocker Spaniel, lijken een verhoogd risico te hebben op het ontwikkelen van deze aandoening. Andere factoren die het risico op cystinurie kunnen verhogen, zijn onder meer een tekort aan vochtinname en een hoog eiwitdieet.

Symptomen van cystinurie bij de hond

Symptomen van cystinurie bij honden kunnen onder meer urineretentie, pijn bij het urineren, bloed in de urine en verminderde urineproductie zijn. In sommige gevallen kan cystinurie leiden tot nierfalen en kan het levensbedreigend zijn als het niet wordt behandeld.

Diagnose van cystinurie bij de hond

Diagnose van cystinurie bij honden kan worden gesteld op basis van een urine-analyse en bloedonderzoek. Behandeling van deze aandoening kan bestaan uit het aanpassen van het dieet van de hond om een lagere cystineconcentratie in de urine te behouden, het gebruik van medicijnen om het aminozuurtransportsysteem te verbeteren en het regelmatig monitoren van de urine- en bloedwaarden van de hond.
Voor de Labrador Retriever en Newfoundlander bestaat er een DNA-test om dragers en lijders van deze aandoening op te sporen.

Behandeling van cystinurie bij de hond

De behandeling van cystinurie bij honden kan bestaan uit een aantal verschillende componenten, afhankelijk van de ernst van de aandoening en de specifieke behoeften van de hond.

Een van de belangrijkste aspecten van de behandeling is het aanpassen van het dieet van de hond om een lagere concentratie van cystine in de urine te behouden. Dit kan betekenen dat de hond een dieet krijgt met een lager eiwitgehalte of dat bepaalde aminozuren worden beperkt. Sommige honden met cystinurie kunnen ook medicijnen voorgeschreven krijgen om het aminozuurtransportsysteem in de nieren te verbeteren en de cystineconcentratie in de urine te verlagen. Deze medicijnen kunnen bijwerkingen hebben en moeten daarom met zorg worden voorgeschreven en gebruikt.

Het is ook belangrijk om de urine- en bloedwaarden van de hond regelmatig te monitoren om te zien of de behandeling effectief is en om eventuele aanpassingen te kunnen maken. Naast deze behandelingen kan het nodig zijn om de blaas van de hond regelmatig te legen om urineretentie te verminderen en het risico op blokkades te verminderen. Dit kan worden gedaan door middel van een blaascatheter of door middel van een blaasdruppelaar.

Het is belangrijk om op te merken dat cystinurie een aandoening is die kan worden beheerd, maar niet kan worden genezen.

Progonose van cystinurie bij de hond

De prognose voor honden met cystinurie kan variëren afhankelijk van de ernst van de aandoening en hoe goed de behandeling wordt gevolgd. In het algemeen is de prognose beter voor honden die op tijd worden behandeld en hun behandeling goed volgen.

Honden met milde tot matige cystinurie kunnen vaak een goede prognose hebben als ze een aangepaste voeding krijgen en eventuele medicijnen gebruiken die zijn voorgeschreven door een dierenarts. In deze gevallen kan de aandoening goed worden beheerd en kan de hond een goede kwaliteit van leven hebben.

Echter, honden met ernstige cystinurie of die niet goed reageren op behandeling, kunnen een slechtere prognose hebben. Deze honden kunnen urineretentie en blokkades ontwikkelen, wat kan leiden tot nierfalen en andere ernstige gezondheidsproblemen. In deze gevallen kan het nodig zijn om regelmatig de blaas van de hond te legen of andere medische interventies te doen om de gezondheid van de hond te behouden.

Preventie van cystinurie bij de hond

Er is geen manier om cystinurie bij honden volledig te voorkomen, omdat het vaak een aangeboren afwijking is. Sommige rassen, zoals de Basset Hound, Duitse Dog, Newfoundlander en Cocker Spaniel, lijken een verhoogd risico te hebben op het ontwikkelen van deze aandoening, maar het is niet bekend hoe dit precies te voorkomen is. Er zijn echter wel enkele manieren om het risico op het ontwikkelen van cystinurie te verminderen:

  1. Geef de hond voldoende vocht: Voldoende vochtinname kan helpen om de concentratie van cystine in de urine te verlagen en het risico op blokkades te verminderen.
  2. Voer een gebalanceerd dieet: Een dieet met een gepaste hoeveelheid eiwit kan helpen om het risico op het ontwikkelen van cystinurie te verminderen. Overleg wel met een dierenarts of dierenvoedingsdeskundige voordat het dieet van de hond wordt aangepast.
  3. Voorkom obesitas: Honden die te zwaar zijn, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van cystinurie en andere gezondheidsproblemen. Houd de gewicht van de hond dus in de gaten en geef voldoende beweging om obesitas te voorkomen.
  4. Laat de hond regelmatig controleren: Door regelmatig controles bij de dierenarts te doen, kan de gezondheid van de hond worden gemonitord en kunnen eventuele problemen op tijd worden opgemerkt en behandeld.
Het is belangrijk om op te merken dat cystinurie een aandoening is die kan worden beheerd, maar niet kan worden genezen.
Bronnen:
  1. "Small Animal Internal Medicine,Darcy H. Shaw, Sherri L. Ihle,Blackwell Publishing, 1996
  2. Inheritance of cystinuria and renal defect in Newfoundlands. Casal ML,Giger U, Bovee KC, Patterson DF. J Am Vet Med Assoc. 1995 Dec 15;207(12):1585-9.
  3. Canine cystine urolithiasis. Cause,detection, treatment, and prevention. Osborne CA, Sanderson SL, Lulich JP, Bartges JW, Ulrich LK, Koehler LA, Bird KA, Swanson LL. Vet Clin North Am Small Anim Pract. 1999 Jan;29(1):193-211, xiii.

Welke rassen zijn vatbaar voor cystinurie

Van de volgende rashonden is bekend dat ze aanleg hebben of gevoelig zijn voor cystinurie

Deze informatie is ter kennisgeving. Bij vragen en advies neem dan contact op met je dierenarts.

Anderen bekeken ook